Jarmark świąteczny

Powodzenia!

Juuuuhuuuu

Rower ręcznej roboty ...

Perfumy handmade

Jest w Barcelonie taka firma, której stoisko spotkać można na większości targów handmade'owych, wszędzie tam gdzie sprzedaje się coś tak prosto z ulicy, z zaimprowizowanego okazyjnie straganu. Przy plaży, na targu produktów naturalnych czy na targu handmade. Firma nazywa się "Herboristics", a sprzedaje wszelkiego rodzaju mazidła i infuzidła naturalne: kremy, herbatki, pastylki, olejki, balsamy, maści oraz perfumy. I o tych ostatnich chcę napisać szerzej.

"Nurria Tarres" - to linia ręcznie robionych perfum, sprzedawanych w szklanych, niepozornych całkiem flakonikach.

Zapachy (po hiszpańsku ale łatwo się domyśleć): Almizcle, Mirra, Azahar, Mora, Bergamot, Almizcle blanco, Canela, Narciso, Clavel, Nardo, Coco, Patchouli, Espliego, Rosa, Heno, Roble, Dondiego de noche, Sándalo, Lila, Naranjo, Jazmin, Te Verde, Limon, Tulipa, Hierba luisa, Vainilla, Fresa Vetiver, Madreselva, Violeta, Mimosa, Chocolate. Jest w czym wybierać.

Ja mam 30 mililitrów "Perfum de Musk", które kupiłam na targu organizowanym w każdą pierwszą sobotę miesiąca na Rambla de Poble Nou. Są piękne. Kosztowały 6 Euro. Robi je mała manufaktura pod miastem. Dokładnie tak chcę kupować perfumy.

Aby tradycji stało się za dość, krztyna subiektywnej krytyki: Mierżą mnie flakony z Sefory itd itp, w których sprzedaje się często całkiem przeciętne śmierdziuchidła za setki złotych, euro i dolarów. Nie wierzę ani w ich wyjątkowość ani w "odrobinę luksusu" jaką oferują. Nie mam zresztą potrzeby posiadania "odrobiny luksusu", wolę mieć fajne perfumy. W Seforopodobnych molochach większość zapachów "brzmi" tak samo, bo ma trafiać w wyrobione reklamami gusta, jednolite i płytkie, bezkrytyczne i tłumozależne. Jest kilka wyjątków ale szkoda, że są sprzedawane w taki sposób.

Cosima Dannoritzer, reżyserka filmu "Comprar, tirar, comprar" o którym pisałam, rozmawiała kiedyś ze znanym hiszpańskim designerem produktów, którego bardzo lubię, ale nie pamiętam nazwiska, który opowiadał, że chcąc tworzyć produkty piękne i ponadczasowe zaproponował kiedyś największym producentom perfum, że zaprojektuje dla nich jednorazowe flakony na perfumy. Poczciwy człowiek, był zdumiony tym, że nikt absolutnie nikt nie był zainteresowany jego pomysłem, a nawet skrytykowano go dość bezpardonowo.

Na stronie internetowej Herboristics (www.herboristics.com) znajduje się kalendarium targów, w których firma weźmie udział. Ciekawe także dla wszystkich tych, którzy chcą śledzić handmade'owe targi w Barcelonie.

Cohabitat czyli ekodomy

"To nie utopia – większość technologii potrzebnej człowiekowi do wygodnego życia można wytworzyć i naprawić własnymi rękami. Cohabitat chce opracować i udostępniać takie technologie" - mówi Paweł Sroczyński, architekt i założyciel "Cohabitatu" w tekście pt. "Gliniana (r)ewolucja" opublikowanym w serwisie ngo.pl.

W październiku odbył się nawet (już po raz drugi) specjalny festiwal promujący ideę ekodomów i ogólnie życia zorganizowanego w sposób mało inwazyjny dla otoczenia.

Na podobny ideologicznie pomysł wpadł jakiś czas temu inny architekt, Michael Reynolds

Marcin Jakubowski, polski bodajże neurolog, nie pamiętam nawet czy inżynier realizuje w Stanach projekt w ramach którego 50 najczęściej używanych narzędzi rolniczych będzie można zbudować samemu.

Ole!

Roboty ręczne także w "Well Done" (czyli o przedsiębiorstwach społecznych)

Fundacja Rozwoju Przedsiębiorczości Społecznej "Być Razem" działa w Cieszynie gdzie pomaga ludziom "po przejściach" skręcać na bezpieczniejsze tory. Prowadzą przedsiębiorstwo społeczne, gdzie - m.in. własnymi rękami - wykonują różne ciekawe rzeczy. Nie jestem zwolennikiem bibelotów ale taka bujana skarbonka, która tam mignęła bardzo mi się spodobała. No i polscy projektanci, a tych przecież należy wspierać.

O przedsiębiorstwach społecznych i polityce Unii Europejskiej w tej sprawie można poczytać w Gazecie Prawnej:"W perspektywie finansowej na lata 2014 – 2020 ekonomia społeczna wymieniana jest jako jeden z obszarów priorytetowych. Zostanie na nią przekazane ok. 20 proc. środków z Europejskiego Funduszu Społecznego."

Zamieszczam także link do welldone. Smacznego!

Czesiociuch

Ile to można zrobić jak się dobrze umie wykorzystać swoje imię. Na przykład Czesław. Jakoś muzycznie mnie nigdy nie kręcił, bo się wydawał taki przewidywalny i mało odkrywczy, mimo, ze pozornie był oryginalny ale nie wiem na pewno, bo nie mam cierpliwości i jak coś mnie nie kręci to się nie wsłuchuję za długo. Tak to już jest w tej naszej cywilizacji. Zaraz go jeszcze zresztą sprawdzę, chwileczkę, sięgam po You Tube.

Nie, nie zupełnie nie. Proszę na przykład, żeby wszyscy wiedzieli o kogo chodzi: I wysłuchałam do końca. I naprawdę jestem nawet zdziwiona, bo lubię na ogół taką jakąś skrzypiącą, brudnawą muzykę ale w tym wypadku trąci mi to narzędziem marketingowym, niczym więcej.

ALe. Ten właśnie oto Czesław, jak przeczytałam w magazynie "Przebieralnia" cytowanym na jego stronie, poznał w programie X Faktor projektantkę Dorotę Zielińską "i tak to się zaczęło..." (haha).

"Czesiociuchy" to marka odzieży dziecięcej, efekt współpracy Cz i DZ. Nie infantylnej i z przesłaniem. Piszą tak: "aby mały człowiek był świadomy swego miejsca w grupie społecznej i w rodzinie, i żeby był szczęśliwy". Zachęcają: "Człowiek otwarty, tolerancyjny, bez kompleksów postrzegający i akceptujący siebie i otoczenie wyrasta z dziecka, któremu rodzice świadomie wpajają te zasady i formy współżycia społecznego. Nasze produkty mają to ułatwić." I jeszcze: "Ideą marki Czesiociuch jest postrzeganie dziecka jako pełnowartościowego człowieka. Nie akceptujemy stereotypowych ról narzucanych dzieciom przez społeczeństwo, w którym żyjemy."

Ciuchy dla dzieci i nawet ładne, takie trochę znowu niby brudnawe, ale w porządku. Drogie na maksa, bo większość kosztuje powyżej 100 zł.

ALE. Mój osobisty wniosek jest taki: potrafię wybaczyć jakoś udawane skrzypienie jednak wkurza mnie jak ktoś igra z uczuciami rodziców i próbuje wcisnąć fajnie zszyte kawałki barchanu twierdząc, że dzięki nim dziecko będzie szczęśliwe. I jeszcze, hehe - będzie znało swoje miejsce w społeczeństwie. Ciekawe czy leczą się homeopatią, pewno tak. To ten sam chwyt, który zastosowano wciskając kobietom papierosy gdzieś na początku XX wieku, kiedy palili głównie faceci. Reklamowano je twierdząc, że to produkt dla kobiet niezależnych i świadomych własnej wartości. I teraz np. w patriarchalnej mocno Hiszpanii pali więcej kobiet niż mężczyzn.

Mam wrażenie, że tak jak Czesław sprzedał swoją muzykę udając underground, tak próbuje rozkręcić biznes, twierdząc że jego ciuchy przynoszą korzyści, których nie przynoszą. Muzyka to kwestia gustu - ale jechanie na rodzicielskich odruchach - czy to na serio takie konieczne?

Przecież jak ktoś nie chce infantylizować potomka, a uczynić go szczęśliwym, to niech go ubierze w swój Tshirt, usadzi w jakimś ciepłym, jasnym miejscu, da kanapkę z dżemem i pogra w warcaby. To jest szczęście i wszyscy mam nadzieję o tym wiemy.

Czesław jest oczywiście tylko przykładem, rybką w oceanie, oprawcą i ofiarą w jednym, ale zirytowałam się, bo założył nową markę, zrobił ciekawe ciuchy, a sprzedaje je drogo i wciskając te same kity co zawsze (sorry za kolokwializmy).

No to tyle krytyki na dziś.

HandMade a la Da Wanda - tekst w Przekroju

"W czasach cynicznych korporacji biznes z duszą wciąż ma się świetnie. Wystarczy spojrzeć na internetowe galerie sprzedające tzw. handmade, czyli rękodzieło, design i modę w krótkich, autorskich seriach. Kolejna taka galeria, niemiecka DaWanda, ostro rozpycha się na polskim rynku" brzmi lead kolejnego tekstu na temat handmade'u jaki pojawił się właśnie w prasie polskiej. Trochę szkoda, że z okazji Da Wandy ale co tam. Fajnie, że piszą. (PRZEKRÓJ.)

Serigrafía czyli sitodruk

Moja koleżanka, Marta zawsze chciała nauczyć się sitodruku. I znalazła nawet takie miejsce gdzie organizowane są sitodrukowe warsztaty. Miejsce wygląda przyjemnie, warsztaty nie są drogie i wychodzi się z własnoręcznie przygotowaną czyli "sitodrukowaną" torbą. A można sobie nadrukować co tylko się chce.

Dla zainteresowanych - technika sitodruku to jest prawie magia. Wykorzystuje się w niej światłoutwardzalną farbę, przy pomocy której powstaje unikatowe drukarskie sito. Mały warsztacik sitodrukarski można sobie nawet urządzić, niewielkim kosztem w domu. Lampa halogenowa, konieczna do naświetlań (czyli najbardziej zaawansowane technicznie urządzenie w całym procesie) dostępna jest podobno w sklepach z wyposażeniem np. ogrodów i kosztuje 8 Euro.

Info o warsztatach: MUTUO

Strona profesora: www.frederikgarcia.com.

Warsztaty zorganizowano przy okazji wystawy ilustracji i rysunku w Centro Mutuo. Miejsce wygląda na aktywne także coś ciekawego na pewno się tam jeszcze wydarzy.

Nauka SZEWSTWA w Barcelonie

Spacerowałam dziś po mieście i nagle znalazłam ogłoszenie pt. Warsztaty szewskie. Wspaniała sprawa! Na Curso Calzado można zapisać się właśnie przez internet. Więcej na temat samych warsztatów, zdjęcia itd można pooglądać na blogu. Nie, nie zapisałam się jeszcze, ale mam to na liście.

Tutaj zamieszczam film o tym jak się własnoręcznie robi buty:

Rzemiosło i design

Na razie tak jakoś od zaplecza, czyli nie do końca wiadomo po co - ale jest. Projekt w ramach którego współpracowali ze sobą rzemieślnicy i designerzy, cytuję lead tekstu: "Sześciu rzemieślników, sześciu designerów, sześć obiektów. Fundacja Form i Kształtów realizuje w ramach festiwalu Przemiany projekt „6X6", który ma zwrócić uwagę na niedocenianą pracę szewców, szklarzy czy krawców".

Napisałam, że nie wiem po co nie dlatego, że naprawdę tego nie wiem ale dlatego, że trochę mi szkoda, że w ramach projektu nie stworzono jednak czegoś dla ludzi. Ale rozumiem, że projekt jest raczej przedsięwzięciem kulturalnym i może być taki trochę nie do końca praktyczny ale za to skłaniający do refleksji.

Ja wolę jednak konkrety. Na przykład: "fun in design" - komercyjny start'up, dzięki któremu każdy może zamówić u prawdziwego szewca dokładnie takie buty jakie mu się podobają. Sam je sobie wcześniej zaprojektuje, korzystając z designerskich szablonów obuwia. Brylant (oj jakie ładne słowo)

Tego rodzaju przedsięwzięcia to jest coś. Ludzie, którzy potrafią wytwarzać rzeczy bardzo często mają problem z designem, ich wyroby są zwyczajnie brzydkie. I co z tego, że eko, fair trade, niepowtarzalne czy świetnej jakości. Nikt ich nie kupuje. Designerzy natomiast frustrują się po kątach, bo nikt nie chce realizować ich projektów, nie ma na nie zapotrzebowania. Kiedy zaczynają pracować razem - proszę. Kupuje się buty. Docenia się twórców.

A tutaj rarytas: podobny projekt ze Szwajcarii: Senior design.

WARSZTATY / WORKSHOPS / TALLERES

Talleres HazLoConPapel en "ILoveKutchi" c. Andrea Doria 41 (barrio Barcelonetta) 18.05.2012 (Viernes) Si quieres registrarse o tienes alguna duda clica aqui.

Fira de Polónia en Barcelona

Z okazji kolejnej rocznicy Konstytucji 3 maja oraz prawdopodobnie z kilku innych okazji, w Barcelonie zorganizowano Dni Polski czyli Fira de Polónia. Impreza odbyła się w Poble Espanyol, a między rozmaitymi atrakcjami, jedną z wspanialszych był jarmark polskiego rękodzieła.

ALA robi drobną biżuterię z motywami ludowymi, przede wszystkim łowickimi oraz kaszubskimi. Kolczyki, naszyjniki, bransoletki wytwarzane są metodą decupage'u. Jej prace można obejrzeć na blogu: (velevetka-bcn.blogspot.com.es).

Sanjit “Bunker” Roy

First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you and then you win :)

Lost&Found Bcn MAJ

Fira de Polónia czyli Polski Jarmark w Barcelonie

Już dziś, w jednym z najbardziej turystycznych punktów na mapie Barcelony - POBLE ESPANYOL - zaczyna się impreza pt. Fira de Pólonia czyli Dni Polski. Będzie się działo, a jakże. I my - HandMadePoland Barcelona też tam będziemy. Na jarmarku polonijnego rękodzieła pokażemy m.in. nasze koszyki, naszyjniki i różne różności, biżuterię Mai Pietruszki (same nowości) i lalki Anki Natalicz (z myślą o wielbicielach Polski m.in. Ojciec Pio, Jan Paweł II oraz Maria). ZAPRASZAMY !!! INFORMACJE